Giro d'Italia

Deze voorbeschouwing is geschreven voor https://giro.cyclingfever.com/editie.html?detp=view&_ap=tekst_vb&editie_id=26067

Hij staat weer voor de deur, de Giro d’Italia. Het is de mooiste ronde van het jaar met de meest spectaculaire etappes. Een wedstrijd waar de term vlakke rit maar een relatief begrip is, waar men de meest steile heuvels  weglegt op de meest vreemde plekken op het parcours en men de meest bizarre beklimmingen in het hooggebergte vindt om over te rijden. Zelfs sneeuw en zandwegen houden de RCS niet tegen om het toe te voegen aan het parcours. Al is dat eerste wel afhankelijk van het weer.

Maar goed, op naar het parcours. Naast de openingsploegentijdrit - krijgen we hier driedubbele woordwaarde voor bij Scrabble? - en een lange en heuvelachtige individuele tijdrit in rit 14, krijgen we natuurlijk nog 19 etappes in lijn. Een eerste drie  dagen na de finish in San Remo, van de gelijknamige Monument, krijgen de renners achtereenvolgens een heuvelachtige etappe, een bergetappe en weer een iets zwaardere heuvelrit. Hierna volgt de eerste aankomst bergop, een etappe na Abetone.

Na weer twee ritten met lichter klimwerk, waaronder een rit van klassiekerlengte, volgt in etappe 8 de twee aankomst bergop na een zware beklimming. Dit keer ligt de finish in Campitello Matese. Na weer een etappe met wat heuvelwerk, volgt na de eerste rustdag een vlakke rit. Nadat Roberto Ferrari de wederom met heuvels bezaaide 11^e etappe naar zijn thuiscircuit Imola heeft gewonnen, volgt er wederom een heuveletappe. Alleen dit keer een venijnige aankomst. Etappe 13 is weer bedacht voor de Marcel Kittels van deze wereld, de renners die na het beklimmen van een verkeerdrempel al op een halfuur achterstand rijden. Deze etappe is namelijk biljartlakenvlak. De organisatie heeft zelfs vergeten een heuveltje aan te leggen voor deze etappe!

Hierna volgt de eerder genoemde tijdrit, waarna het weer de beurt is aan de klimmers. Aan het begin van de slotweek en vlak voor de rustdag volgt een loodzware bergrit naar Madonna Di Campiglio. Dat betekent dus de volgende aankomst bergop. Na de rustdag gaan ze weer verder met klimmen, alleen zowaar eens een keer geen aankomst bergop. Etappe 17 is er weer een voor de heuvelaars en 18 gaat naar een renner met klimmersbenen, waarbij het venijn hem in de staart zit, maar niet aan de finish. De voorlaatste rit en de etappe daarvoor beslissen de Giro van 2015. De laatste rit is namelijk een herhaling van Milaan - Turijn, maar dan met de start- en finishplaats omgedraaid en op een vlak parcours.

We fietsen ook voor de verandering ook eens van San Remo naar Milaan. Maar dan wel in drie weken in plaats van op een dag en ook de lengte is bijna 12 keer zo lang, via vele omwegen door Noord- en Centraal-Italië. De eilanden, de hak en de schoen van het land blijven onaangeroerd in de kast staan. De vrouw van de organisator vond dit zeker niet passen bij de Giro-outfit van dit jaar?

I Favoriti

Met de nodige bergritten en een individuele tijdrit met heuvels moet de Girowinnaar van goede huize komen. En ook zijn team kan meteen een verschil maken in de eerste etappe. Al zal de winnaar toch ook zelf aan de bak moeten, wil hij in Milaan in het roze gehuldigd worden.

Op het eerste oog is Richie Porte is wellicht de topfavoriet, want de Aussie is al vanaf het begin van het seizoen in bloedvorm, met een podium in eigen land en eindzeges in Parijs – Nice, de Ronde van Catalonië en Ronde van Trentino, terwijl die laatste slechts twee weken voor de Giro is verreden. Maar, hier komt het, zo’n rondje van een week of minder is geen Giro.

Zeker in het geval Porte kun je wel de nodige twijfels zetten. In de Tour kon hij namelijk nooit mee in het zog van zijn kopman, want de Sky-renner heeft over het algemeen wel een of meerdere slechte dagen. Dat is funest voor je kansen op de eindzege. Daarbij is de Giro niet op een eenzelfde wijze te controleren als de Tour de France én is het de eerste keer dat Porte start met een dergelijke kopmanschap.

Uiteraard, hij werd 5 jaar geleden een keer 7^e, maar dat is deels te danken aan een vroege vlucht met tien minuten voorsprong en wellicht heeft de Tasmaniër daardoor een moraalboost gekregen. Zoals Thoma Voeckler ooit in de top van het klassement eindigde in de Ronde van Frankrijk. Maar voor de rest was Porte vooral knecht of maximaal een vrijbuiter.

Voor de rol van topfavoriet moet je dan toch eerder kijken naar iemand als Alberto Contador. Overigens ook iemand die allesbehalve slecht bezig is dit jaar, met een tweede plaats in Andalusië en de top 5 in de Tirreno-Adriatico en Catalonië. Daarnaast qua grote rondes een van de meest succesvolle renners uit de wielergeschiedenis en ontegenzeggelijk de beste van zijn generatie ronderenners. Met én zonder de verloren eindzeges.

De Madrileen is ook totaal geen vergane glorie. Sterker nog, Contador is op dit moment de meest recente grote rondewinnaar, want hij won de Ronde van Spanje eind vorig seizoen. En in eigen land hield de Spanjaard toch niet de minste renners af: Chris Froome, Alejandro Valverde, Joaquim Rodriguez, Fabio Aru, Samuel Sanchez en Daniel Martin eindigden namelijk op de plaatsen 2 t/m 7 in het eindklassement. En dan viel Nairo Quintana nog uit ook.

Wie zijn er nog meer rondom San Remo dit weekend? De thuisfavorieten Fabio Aru en Domenico Pozzovivo. Die eerste eindigde vorig jaar op het podium in de Giro en top 5 in de Vuelta. Dat kun je gerust een doorbraak noemen van de nog jonge Italiaan. Dit jaar moet daarbij het jaar van de bevestiging worden. Hij begon wat minder in Parijs – Nice, maar werd daarna knap 6^e in Catalonië. Sindsdien heeft de kopman van Astana geen kilometer meer verreden. Natuurlijk, Contador ook niet.

Maar waar het bij de oud-winnaar een bewuste keuze is, is dat bij de thuisrijder allerminst het geval. Aru zou namelijk onder andere in Luik – Bastenaken – Luik en Romandië starten, maar hij moest afzeggen. Volgens Gregory Henderson wegens onregelmatigheden in zijn bloedpaspoort, volgens de officiële lezing een virus in zijn buik. Niet alleen mist de topfavoriet voor de jongerentrui mogelijk kostbare kilometers in de voorbereiding, fysiek is zijn schade wellicht groter. Deze ziekte leidt namelijk tot gewichtsverschil, wat weer ten koste gaat van zijn kracht en conditie. Niet echt prettig als je podium wil rijden in de Giro.

Dan heeft zijn landgenoot Domenico Pozzovivo toch betere papieren in handen. De Zuid-Italiaan werd achtereenvolgens 6^e in de Tour Down Under, 8^e in de Tirreno – Adriatico, haalde het podium in Catalonië (hij wel!), 7^e in Trentino en 8^e in Luik – Bastenaken – Luik. Niet alleen dat, Pozzovivo won ook een rit in Catalonië en Trentino. Het is ook niet dat hij geen ervaring heeft in het grote rondewerk, want de drager van rugnummer 1 haalde de laatste drie jaar steevast de top tien in de Giro.

Rigoberto Uran van Ettixx-Quick Step dan. De Colombiaan hoopt na zijn tweede stek in 2014 nog een plaatsje te klimmen, om zo zijn afwezige landgenoot Nairo Quintana op te volgen. Die laatste doet nu immers de Tour de France. Zeker omdat Uran ook al 2^e werd in 2013. Ook zijn vorm is niet slecht: 7^e in de zware Strade Bianchi, podium in de Tirreno en zowel in Catalonië (daar heb je hem weer!) als Romandie 5^e. Ook werd ex-winnaar van de jongerentrui driemaal tweede, tweemaal in een Catalaanse etappe en eenmaal in de Tirreno.

Ook die andere Belgische ploeg, Lotto-Soudal, heeft een ijzer in het vuur. Zijn naam? Jurgen van den Broeck. De Belg werd al eens 7^e in 2008 en haalde sindsdien ook tweemaal top 5 in de gemiddeld sterker bezette Tour de France. Zijn eerdere vorm dit jaar is wat minder dan de rest, zijn beste klassement was de Tirreno (11^e). Maar dat is misschien wel eerder in het voordeel van Van den Broeck, want de Antwerpenaar heeft nogal de neiging te pieken naar de voorbereidingskoersen in plaats van de grote ronde zelf. Daarbij heeft de Giro niet de hectiek van de Tour, wat de pechvogel ook al eens meerdere malen heeft dwarsgezeten met zware valpartijen en dito blessures op ongelukkige momenten.

Een andere kanshebber op de ereplaatsen: oud-winnaar Ryder Hesjedal en tevens 9^e vorig jaar. Ook de meesterknechten van Contador (Roman Kreuziger) en Porte (Leopold Konig en Mikel Nieve) mogen niet uitgevlakt worden. Carlos Betancur, ploeggenoot van Pozzovivo, is ook aanwezig in Italië. De Colombiaan werd als beste jongere twee jaar geleden nog 2^e, maar zijn vormpeil is sinds zijn zege in Parijs – Nice vorig jaar een groot vraagteken, gezien zijn Andy Schleckiaanse route: in de meest simpele ritten nog op minuten van het peloton gereden worden.

Movistar komt ook met een interessante ploeg naar Noord-Italië, onder aanvoering van ex-top tien Benat Intxausti en Jon Izaguirre. Namens Nederland en de Nederlandse Lotto moet tevens een andere oud-top tien rijder, Steven Kruijswijk, zien te presteren. Verder zijn renners als Franco Pellizotti (met zijn vele ereplaatsen hier in eigen land), Damiano Caruso (top tien in de recentste Vuelta) en de verrassende winnaar van Romandie (Ilnur Zakarin) aanwezig.

*** Alberto Contador

** Richie Porte, Rigoberto Uran

* Domenico Pozzovivo, Jurgen van de Broeck, Fabio Aru

I Velocisti

Omdat de Giro uit respect ook wat pure vlakke sprintritten heeft laten opnemen in het roadbook, komt er zoals elk jaar weer aardig contingent sprinters naar Italië, om die paar etappes te betwisten. Naast de zwik thuisrijders natuurlijk. De grootste qua naam is ongetwijfeld André Greipel, maar de Duitser is de afgelopen jaren toch wat minder geworden, terwijl hij al nooit de absolute topsprinter is geweest.

Intrinsiek de snelste is wellicht thuisrijder Elia Viviani, maar bij hem is het er nog niet echt uitgekomen in de grote rondes. Hij wacht namelijk nog altijd op zijn eerste grote dagzege in de World Tour. Dat hij tot de drempelsprinters behoort, zal ook niet helpen in zijn zoektocht naar een etappezege. Viviani lijkt me dus simpelweg kansloos voor de puntentrui, want enigszins kunnen klimmen is als kandidaatwinnaar ook wel handig. Zeker in de Giro. Greipel daarentegen kan wel redelijk een heuveltje over, maar alsnog niet goed genoeg om dit klassement te winnen.

Voor kandidaat-winnaars kom je al snel uit op de categorie van Juan Jose Lobato en Michael Matthews. Niet alleen komen ze beiden heel, heel, heel, heel erg makkelijk een heuvel over, ook kunnen beide heren winnen als de aankomst zelf ook een heel erg taai oplopend rotding is. Daarbij heeft Matthews al uitgesproken dat als eventueel doel te hebben, mocht de koers zo verlopen. Dat is tenslotte wel handig voor eindwinst, de Giro uitrijden.

Ettixx-Quick Step neemt weliswaar Tom Boonen mee (ex-winnaar Groen in de Tour), maar de ploeg heeft al aangegeven dat hij wegkapitein wordt. Zijn landgenoot Gianni Meersman wordt dus waarschijnlijk sprinter van dienst, maar zijn rol lijkt niet groot voor de puntentrui. Voor een reguliere sprint komt Meersman tenslotte pure snelheid tekort. Daarbij komen zijn (voormalig) klimmersbenen er het er voorlopig niet uit. Net als Giacomo Nizzolo en Luka Mezgec moest hij de afgelopen maanden lossen in heuvelachtige ritten, waar ze vroeger wisten mee te sprinten voor de dagzege. Mocht Nizzolo het trouwens in de zwaardere ritten weer niet redden, heeft Trek altijd nog Fabio Felline in huis.

Naast Sacha Modolo heeft het thuisland nog een ijzer in het vuur voor de sprints, met als doubleur Roberto Ferrari. Vrij regelmatig weet Modolo zijn sprints te winnen en zich te plaatsen tussen de topsprinters in de massaspurt. Alleen in de Giro is dat eerste nog niet gelukt. De puntentrui zal normaliter ook wel aan zijn neus voorbij gaan wegens de bekende beperkte klimmersbenen. Laat staan dat de Lampre-renner ook nogal eens onderweg iets wil tegenkomen waar je als renner niet op zit te wachten.

Nederland moet hopen op Moreno Hofland. De Lotto-rijder won recent een ritje in de nieuwe Engelse wedstrijd Tour of Yorskhire en is daarmee ook van de nul af. Net als overigens zijn ploeg. Hofland heeft ook het klimmersbenenvoordeel, dus de Roosendaler heeft ook iets meer kansen dan de gemiddelde sprinter. Andere sprinters van dienst in de Giro zijn onder andere Davide Appollonio, Australisch kampioen Heinrich Haussler, Nicola Ruffoni, Daniele Colli, Alessandro Petacchi, Alexander Porsev en Ivan Rovny.

*** Michael Matthews

** Juan-Jose Lobato

* André Greipel

Gli Attaccanti

Ik kan het wel de beste klimmers noemen, maar dat is bij deze prijs over het algemeen niet de waarheid. De beste klimmers strijden namelijk om de eindzege en niet om de bergprijs, omdat het de laatste jaren nu eenmaal duidelijk is geworden dat notoire aanvallende redelijk klimmende, maar tegenvallende klassementsrenner uit de tweede lijn de prijs mee naar huis neemt. Verder heeft deze categorie een hoog gokgehalte.

Welke klimmers er in de situatie komen voor deze prijs te strijden, daar komt een hoop geluk of pech bij kijken. Want van tevoren weet je niet wie er het geluk hebben in de juiste zware bergrit in de beslissende kopgroep te zitten en welke klassementsrenners, al dan niet uit de tweede lijn, er gaan tegenvallen en in de bergtrui een leuk souvenir zien.

Met een beetje gevoel kom ik op deze sterren. Drie klimmende en notoire aanvallers van drie ploegen met een wat meer vrije rol, zonder dat ze teveel last hebben van een klassementsrenner.

*** Stefano Pirazzi

** Giovanni Visconti

* Simon Gerrans

Altri Partecipanti

200 deelnemers betekent de niet vernoeming van veel redelijk bekende renners. Rinaldo Nocentini, Oscar Gatto, ex-wereldkampioen Philippe Gilbert, Dario Cataldo, Mikel Landa, Luis Leon Sanchez, Maciej Paterski, Grega Bole, Sylvain Chavanel, Diego Ulissi, Igor Anton, Ruben Fernandez, oud-winnaar Damiano Cunego, Manuel Belletti, Tom Danielson, Simon Geschke, Luka Paolini, Yury Trofimov, Vasil Kiryienka, andere oud-winnaar Ivan Basso en Michael Rogers doen ook mee.